Shrewsbury - Ludlow

Het zou vandaag een dagje fietsen worden, en verder niet zo veel. Even wat km’s maken naar het zuiden. De weersvooruitzichten waren niet geweldig. Op de kamer ontbeten met de gebruikelijke yoghurt, zakje granola uit het vorige hotel, banaan en een instant koffie. Nog een cracker met jam en een handje gedroogde mango en de ingepakte bullen en fiets konden in etappes de trap worden afgedragen. Nog een laatste keer naar de wc, keertje rondkijken en de deur kon dicht. Het uitchecken was hier de sleutel in het zwarte kastje gooien en de deur achter je dicht trekken. We schrijven 9.50 uur.

Inderdaad regende het licht en het was rond de 10 graden. De Craft onder het wielershirt, regenjack erover en fietsen maar. Het gebied ten zuiden van Shrewsbury, in de county Shropshire, bestaat uit heuvels en boerenland. Twee pittige klimmen zaten in de route, de 1e iets pittiger dan de 2e. Na 16 km begon de 1e, en die was niet helemaal te fietsen met bepakking. Halverwege moest ik echt mijn ademhaling en hartslag laten zakken door stil te gaan staan. Wel op een mooi punt met uitzicht, natuurlijk. Ik weet nu iets beter wat ik kan, en hoe ik de boel zo kan verdelen dat ik genoeg overhoud, en de benen niet helemaal laat verzuren. De kleine spierblessures van de eerste dagen waar ik de boel een beetje heb overbelast op mijn oude fiets, zijn helemaal verdwenen.

Het laatste stukje weg was zo steil, en het wegdek zo slecht en met een laag troep van bladeren, takjes en humus in het midden dat ik daar ben gaan lopen. Ook bovenaan volgde weer een kleine pauze. De afdaling ging met regenjack dicht om warm te blijven. En al die tijd van klimmen en dalen geen mens op de weg. Wel veel vogels, een eekhoorn en een haas.

Er zou onderweg een pub zijn, ik had speciaal nog de route omgelegd zodat ik die niet kon missen. Ik heb wel een dorpshuis gezien, waar een feest werd voorbereid, maar geen pub. Er was nog een tweede kans, maar die pub bleek helaas gesloten. Er zat dus niet veel anders op dan een reepje nemen en een extra slok water en maar door te fietsen. Het tweede klimgedeelte was gelukkig inderdaad iets milder, en vooral de wegen gladder en breder. Daar lukte het wel om de cadans erin te houden.

Vlak voor het binnenrijden van Ludlow kwam ik over een golfterrein, en even later over een terrein dat een paardenrencircuit bleek te zijn. Daar hadden ze een hoeveelheid hekken gemaakt van witte PVC afvoerpijpen waarmee een deel van de golfbaan ook als paardenrenbaan gebruikt kon worden. Grappig weer.

Het hotel restaurant was open, maar de kamer nog niet klaar. Dan maar lekker bij de verwarming een kop koffie en een fish & chips - helaas in mijn zweetkleren maar het was even niet anders. Na deze lunch kon ik wel op de kamer, en de fiets kon in een vergaderzaal. En wauw wat een mooie kamer. De mooiste en nieuwste tot nu toe. 

Die avond bleek het restaurant niet geopend te zijn. Er was echter wel een pubquiz. De manager, Jay genaamd, was ook de presentator. Hij vertelde dat er wel snacks waren, en dat er nog meer mensen interesse hadden om mee te doen, dus dat zou wel goed komen. Dus ging ik naar mijn kamer om wat later gedoucht en uitgerust naar beneden te komen. Daar werd ik door Jay gekoppeld aan het echtpaar Clive en Sarah. Zij waren ook hotelgasten, en waren een weekendje uit, eigenlijk ook om een groot straatfeest ter ere van de jubilerende koningin te ontlopen. 

Ik bestelde een chicken pasty en een Scottish egg. Een pasty is een ouderwets gerecht dat vroeger voor de mijnwerkers werd gemaakt om als lunch mee te nemen de mijn in. En een Scottish egg is een ei in een soort van gehaktbal. Eigenlijk wat ze in Groningen een eierbal noemen. Ik had al fish & chips op, dus voldoende voor de avond. Lekker lokaal biertje erbij, happy days.

Het centrale onderwerp van de quiz was ook weer het regeringsjubileum, en allerlei Britse en Commonwealth weetjes. Zo kwamen in de muziekronde allerlei volksliederen langs, en was er een bonusronde met een tijdslimiet waarin zoveel mogelijk counties van Engeland, Wales, Schotland en Noord Ierland opgeschreven moesten worden. We zaten als team lekker in de quiz, en ook qua gesprek zaten we op de goede golflengte. Clive was gepensioneerd brandweerman en Sarah kookte voor de brandweer. Zo hadden ze elkaar ontmoet. Nu deed Sarah nog catering en bakte ze cakes voor de verkoop. De tv-programma’s The Hairy Bikers en ook Salvage Hunters en natuurlijk The Crown kenden we alledrie, erg grappig. 

Erg leuk gedaan ook door de quizmaster Jay, die zelf Welshman bleek te zijn, waardoor hij enkele vragen een beetje verraadde. Iedereen had een leuk avondje. We werden 3e van 7 teams, nog heel niet slecht voor The Europeans.

En nu is het al weer laat, dus ik maak dit stukje af en dan ga ik lekker pitten. Morgen weer zo’n afstand als vandaag, maar met iets meer pauzemogelijkheden. De weersvoorspellingen zijn ook iets beter voor morgen. We gaan het zien.