Vanmorgen rond tien uur Marlborough verlaten in oostelijke richting. Wederom een combi qua route van Garmin/Dynamic.watch, Google maps en eigen inzicht. Eerst een stuk A4 provinciale weg, daarna het kanaal weer opgepikt. Ook een stukje waarvan je zou denken, kan dit wel? Het pad reduceerde tot een smal strookje droge modder tussen het gras. Wat kuilen en bubbels, wat hekken en uiteindelijk een strook gras langs een sluis. Haha, zie je wel dat het kan. Ook nog een paar voetgangers tegengekomen op dat stuk.
Weer op de normale weg, passeerde ik dorpen als Hungerford (koffiestop) en Newbury (broodje). In Hungerford zat het koffietentje vlak naast een viaduct met het opschrift Great Western Railway en een jaartal in de 19e eeuw. In Newbury viel me op dat in de winkelstraat op een afstand van 100 m, vier winkelpanden leegstonden met bordjes ‘te huur’ erop. Hier heeft de coronacrisis blijkbaar flink toegeslagen, of het zou iets met brexit te maken kunnen hebben.
Inderdaad was de route van vandaag leuk, maar niet zo uitbundig als gisteren. Wel weer een aantal Red Kites zien vliegen, een paar mannetjesfazanten vlakbij zien lopen, en helaas een doodgereden das zien liggen langs de weg. Ergens in een tussenliggend dorpje zag ik ook ineens een schuur, gebouwd op staddle stones. Deze paddestoelen, gevormd uit twee stenen, werden vroeger onder voorraadschuren gezet om ratten en muizen buiten te houden. Eerder had ik die bij een antiquair in Wales gezien.
Tijdens het fietsen komt er van alles in me op. Spontaan een liedje van Eric Clapton, Queen of Bob Marley. Ook beredeneer ik mijn houding op de fiets. Zou het zadel iets omhoog moeten? Het gaat al dagen prima, dus nee, ik denk dat ik anders juist teveel druk op mijn handen krijg. Het fietsshirt dat ik vandaag aanheb, is eigenlijk te groot, want iedere keer dat ik afstap, blijft het achter mijn zadel hangen, en dat is irritant dus morgen die andere weer. Deze fietsbroek heeft een iets breder en dikker gelkussen dan die andere, deze bevalt op dit moment beter. Mijn liezen smeer ik ‘s ochtends voor vertrek in met Sudocrème om schraalheid te voorkomen, en dat werkt erg goed. Tijdens een snelle daling houd ik één been gestrekt naar beneden voor de houvast, niet teveel druk op mijn armen, zit achterop het zadel en houd mijn rug bol. Tijdens het stijgen probeer ik soepel te blijven draaien, waarbij ik mijn bekken en onderrug laat meebewegen. Hoe meer spieren meedoen, hoe beter. Een uitdaging met mijn stijve-harken rug. Hoe leuk ik het ook vind, een wedstrijd salsadansen zal ik nooit winnen ;-)
Het laatste stukje naar de eindbestemming van vandaag ging door een iets meer bosachtig gebied. Vandaag reed ik door het gebied North Wessex Downs met de aanduiding AONB - Area of Outstanding Natural Beauty. Dat is het zeker!
Het gehucht waar ik nu ben, heet Stanford Dingley. Ik heb een heel leuk huisje met zitje aan de zonkant achter de pub The Bull Inn, alleen is het nu maandag en is de pub dicht. De dichtstbijzijnde pub, waar ik vanmiddag na mijn douche even langsgefietst ben voor een biertje in de zon, The Old Boot Inn, heeft geen keuken open op maandag. Niet dat ik stik van de honger, maar ik ga straks nog wel even een stukje fietsen om te kijken of er nog wat te beleven valt.
