Tweede dagje Bath

Hoewel ik wel geruchten hoorde in huis vannacht, zat ik vanmorgen toch alleen aan het ontbijt. En dan zal je net zien, als je net voordat je weg gaat nog even naar het toilet wilt, is het net bezet. Nadeel van een gedeelte badkamer, maar dit is wel een van de goedkoopste kamers van deze reis, zo niet de goedkoopste, en zeker niet de slechtste. Omdat die prijs dus meevalt, en ik gisteren gematst werd in het restaurant toen de pin het niet deed, kon er vandaag wel een rondje wellness vanaf. Op weg daarheen zag ik al snel dat ook vandaag de Cathedral dicht was i.v.m. de promoties, dus dat was jammer. Dan kon ik niet van het uitzicht over de stad genieten. 

Bij de thermen gekomen, kon ik een slot krijgen om 12.45 u. Dan kan je 2 uur lang gebruik maken van twee zwembaden en een aantal sauna's, stoombaden etc. Dat slot genomen, en weer op zoek naar koffie. Ik kwam weer in de buurt van No. 11, en besloot de kleine ondernemer weer te steunen. De cappuchino was in ieder geval heel goed. Buiten zat ik even naast een wat verfomfaaid uitziende man die bij zijn koffie een boek aan het lezen was. Het was niet zo mooi zonnig en het begon een beetje te spetteren, dus ik ging nog even binnen verder.

Ik had weer een museum uitgezocht: Bath at Work, grotendeels opgezet met apparatuur en andere objecten van een familiebedrijf dat een aantal generaties in Bath had gefunctioneerd. Het bedrijf was leverancier van apparatuur zoals taps aan lokale horeca, maar ook producent van spuitwater, flessen, elektrische apparaten, gegoten brons, tandwielen, etc. Alles werd gemaakt, onderhouden en gerepareerd, en er werd vrijwel niets weggegooid. Weer erg leuk om een inkijkje in het verleden van Bath te krijgen, iets recenter dan Romeinen of 18e eeuwse architectuur. 

Voordat het badderen aan de beurt was, at ik mijn appel en bij het ontbijt gemaakte boterham met kaas op een bankje met uitzicht op de Cathedral. Aan de ene kant is het zo dat je eigenlijk niet anders kan dan onthaasten omdat dingen nu eenmaal niet sneller gaan en je niet, zoals thuis even tussendoor iets anders kan of moet doen. Aan de andere kant is dit wel het effect van op vakantie zijn: het tempo gaat vanzelf omlaag, en dat is ook wel goed, maar het kost wel tijd om daaraan te wennen.

In het bad ging het tempo nog meer omlaag. Ik zal niet het hele badritueel omschrijven. Vermeldenswaardig is wel dat er een open dakzwembad is, met een klein beetje uitzicht over de stad, en een donkere kamer met stenen rustbedden onder een kunstmatige sterrenhemel. Zeer rustgevend! Ook jezelf insmeren met geschaafd ijs na de sauna is heerlijk.

Dus toen ik om 15.00 uur of zo weer buiten stond, was er nog genoeg tijd om op de fiets op zoek te gaan naar de Bath Skyline, een punt waar je, het woord zegt het al, uitzicht hebt op Bath van bovenaf. Logisch is dan dat er even flink geklommen moet worden. Maar dat was het wel weer waard. Eerst kwam ik bij een golfclub, en via een achterpaadje bij een ruïne. Die weg vervolgen lukte niet vanwege een hek voor voetgangers waar fietsen niet konden passeren. Dat dan ook maar niet gedaan en een andere weg gezocht. Dat lukte via wat klimmen en dalen, en uiteindelijk stond ik op een mooi glooiend grasveld met het beloofde uitzicht over de stad. Ik was niet de enige,  want menig stelletje, groepje of persoon met hond hadden dit plekje ook uitgekozen om even te relaxen en van elkaar en het uitzicht te genieten. 

Wat verder heuvelafwaarts kwam ik het kanaal tegen, waarlangs ik ook kom als ik van kamer naar stad en vice versa ga. Er bleken achterelkaar een heel aantal sluizen te liggen, waarmee het niveau van het kanaal omlaag gebracht werd naar dat van de rivier de Avon. Goed te zien was hoe de sluizen met de hand bediend worden met de grote houten hefboombalken. Mijn collega Peter kent dit uit ervaring, want die heeft met zijn gezin ooit eens zo'n canal boat gehuurd, en dan moet je dus zelf aan de bak. Morgen ga ik richting Devizes, en dan verwacht ik nog wel een aantan van die sluizen tegen te komen. Van mijn helaas overleden kanomaat Cor, heb ik de verhalen gehoord over de kanowedstrijd die hij hier ooit gevaren had, waarbij dit ook een rol speelde.

Toen werd het weer langzamerhand etenstijd en ik zocht weer een leuk restaurant op. Daarna kocht ik in de supermarkt nog een fles koud bier en een zakje chips, en dat eet en drink ik nu op een bankje langs het kanaal op weg naar mijn kamer terwijl ik dit typ op mijn telefoon. 

Morgen dus weer verder, doel van morgen is Marlborough. Ik ben in een paar stappen op weg naar Guildford. Niet omdat dat zo'n mooie of belangrijke plaats is, maar er zit daar een grote gitaarwinkel. De mensen daarvan maken wekelijks erg leuke en informatieve YouTube filmpjes waar ik al een paar jaar naar kijk. Lijkt me leuk om dat eens van dichtbij te zien.