Dagje Guildford

Vanmorgen had ik besloten om geen ontbijt te nemen in het hotel-restaurant, maar om gebruik te maken van de proviand die ik nog in voorraad had. Scheelt toch weer in de kosten. Kopje thee, yoghurt met cruesli en een paar crackers met jam was voldoende vanmorgen. De BBC toonde de nederlaag van het Engelse elftal tegen Hongarije, en ook even snel de last-minute overwinning van Nederland op alweer Wales. De weersverwachting voor vandaag en komende dagen is nog steeds warm weer. Mede daardoor heb ik besloten om niet in de trein te gaan zitten maar gewoon lekker te gaan fietsen richting Oxford. Bijkomend punt is nog dat er stakingen dreigen bij de Britse spoorwegen, en ook de buschauffeurs en vuilnismannen vinden dat ze meer zouden moeten verdienen. Twee jaar geleden waren ze in coronatijd ‘essentieel personeel’ dat door moest werken, nu verdienen ze minder dan iemand die in een supermarkt werkt.

Rond half 10 zat ik op de fiets om een dagje Guildford te gaan verkennen. Eerste stop vlak om de hoek, Newland’s Corner. Een prachtig uitzicht vanaf dit hoge punt over de riviervallei en tegenoverliggende heuvels. Er lag ook nog ergens een kerkje op een mooi punt, maar dat was me teveel dalen en klimmen, dus die heb ik overgeslagen. Ik kwam onderweg ‘Halfpenny Lane’ tegen, voor hen voor wie een hele penny teveel is. 

De volgende stop was het Guildford Castle. Ook op een heuvel gelegen, dus weer even flink op de pedalen. Omgeven door een prachtige tuin is eigenlijk alleen nog de donjon overgebleven. Helaas niet open, dus op zoek naar het naastgelegen museum. Dat bleek pas om 12 uur open te gaan, dus dan op zoek naar een leuke koffietent. Genoeg keus in Guildford, en ik vond er één in een zijstraat van High Street.

Daarna naar de muziekwinkel Andertons. Daar trof ik dezelfde verkoper als gisteren, en ik kocht een fuzz-pedaal dat ik gisteren had uitgekozen, en een t-shirt. Gelukkig hadden ze er nog een paar liggen, want de meeste hadden ze alleen in het magazijn… Geen keus dus, het werd een simpele zwarte met de Andertons letters erop. Een gitaarband voor mijn reisgitaar, met zonnetjes erop, vond ik te duur, en die liet ik dus hangen. Bij de kassa trof ik Dave Simpson (ik moest zijn naam wel opzoeken zeg ik eerlijk) en zijn vriendin. Dave is één van de mensen die voor Andertons demo-video’s voor YouTube maakt. Ik ben daar al een paar jaar fan van, en een trouwe kijker. Natuurlijk heb ik gevraagd of hij een selfie wilde maken met mij :-)

Mijn haar was inmiddels na vier weken toeren aardig gegroeid, en met het warme weer is een kort koppie wel lekker. Ik kwam langs een kapper die er wel goed uitzag, en heb mijn coupe daar even laten fatsoeneren. De kapper was een Iraniër. De conversatie kwam niet veel verder als hoe oud ben jij en hoeveel kinderen heb je, behalve dat hij aangaf in Guildford geen huurhuis te kunnen betalen. In andere omliggende steden verder van Londen was het 20-25% goedkoper wonen.

Het museum was inmiddels wel open, en ik bekeek de prehistorische vuistbijlen en klokbekers, vondsten uit Romeinse tijd en andere geschiedenis van Guildford. Er waren ook erg mooie 19e eeuwse zwart-witfoto’s waarop met name High Street goed te herkennen was. De bestrating die daar nu nog ligt, en de klok van het gildehuis zijn nu nog onderdeel van het straatbeeld. Helaas bleef het kasteel vandaag gesloten. Het werd weer tijd om aan de inwendige mens te denken, en in de supermarkt kocht ik sandwiches, yoghurtjes en fruit en een grote fles jus d’orange, genoeg voor een lunch-picknick en een ontbijt, zodat ik morgen weer op mijn kamer kan ontbijten en met een goed gevulde maag onderweg kan gaan richting Windsor en mijn overnachting in Marlow.

Een picknickplekje gezocht in de schaduw, want de zon scheen fel. Aan een glooiend grasveld waar een tractor al gras maaiend heen en weer reed en mensen in een groep aan het sporten waren, at ik mijn sandwich en keek daarna nog even wat er aan de andere kant van het grasveld was. Het pad daar, leidde naar de rivier en een informatiebord gaf aan dat hier vroeger bomen gekapt werden voor productie van houtskool. Deze werd dan weer gebruikt voor productie van buskruit.

Ik wist dat de terugweg naar het hotel weer bergje-op was, en ging die richting op. Ik stopte nog heel even bij het Italiaanse restaurant op loopafstand van het hotel om te vragen of ik een reservering nodig had, maar dat bleek niet het geval te zijn. Op mijn kamer gekomen, friste ik mij even op, en voelde ik hoe moe ik was. Tijd voor een dutje. Daarna een biertje op, of eigenlijk net naast het terras in de open deuren van het restaurant, en heerlijk een boek gelezen op de iPad. Even kijken hoe het zit met toegang tot Windsor Castle. Gelukkig zijn ze morgen open… Dinsdag en woensdag gesloten. Ik weet niet precies hoe laat ik daar zal zijn, dus ik boek wel een ticket als ik er bijna ben. Gezien mijn tempo qua opstaan, en de afstand, moet 13.00 à 14.00 uur mogelijk zijn.