William Herschel museum en Roman baths

Na een snelle wasbeurt bij de wasbak, bleek ik de eerste te zijn in de ontbijtkamer. Mijn yoghurtje van een paar dagen geleden van de Tesco bleek nog prima te smaken met de aanwezige cruesli. Bij de toast die volgde, werd ik vergezeld door Jimmy, een Chinese student die in Nottingham studeerde. Hij was een aardige gesprekspartner, alleen zijn manier van eten was niet om over naar huis te schrijven. Hij at leftovers van gisteren: iets van een kebab-rol met friet, koud welteverstaan, aangevuld met melk en cornflakes. En helaas ook met de nodige bijgeluiden, en gewoon doorpraten. De Zwitser Yannick, die ik gisteren al ontmoet had, kwam er ook bij, en we namen door waar we ieder naartoe zouden gaan, en al geweest waren. Jimmy moest vandaag een trein halen, ik ben vergeten naar welke plaats precies, en Yannick ging in omgekeerde richting als waar ik vandaan kwam: de brug over naar Wales en daarna richting Cardiff. 

Nadat Jimmy weg was, en ik mijn was in de wasmachine had gedaan, kreeg ik een telefoontje van Leonie, en ik liet haar via de camera het hele ritueel zien. Meestal bellen we ‘s avonds, maar hier zijn ze nogal van stilte na 21.00 uur dus vandaag was het in de ochtend. Ook gezellig om mijn schoonmoeder even in beeld te zien.

Na alle ontbijtperikelen liet Yannick me zijn opgetuigde fiets zien. Hij had vier van de waterdichte tassen waar ik er twee van heb. Op zijn fiets zitten die voor en achter. Daarbij nog een klein tentje. Omdat hij, om de kosten te drukken, het liefst kampeert, in een boeren veld of bij iemand in de tuin, heeft hij ook kookgerei en het nodige eten bij zich. Dat maakt het nadenken over wat je allemaal meeneemt natuurlijk ook weer anders. Hij ging op weg, en ik had het huis alleen om aan mijn dagje Bath te gaan beginnen. Wasje ophangen was ook zo gebeurd, en na twee rondes centrifugeren al bijna droog.

Ik tilde mijn fiets naar beneden en met alleen een klein rugzakje met een regenjas en een extra t-shirt met lange mouwen ging ik eerst wat random rond de stad rijden en daarna op zoek naar een koffietentje. Toen ik gisteren Bath binnengereden was, had ik er een gezien, en door uit mijn hoofd mijn route terug te volgen, lukte het mij inderdaad om die te vinden. Heerlijk buiten op het bankje in de zon met mijn cappuccino, hoeveel beter kan het worden, sprak ik eerst even met een Brits echtpaar waarvan de man Amsterdam en Amstelveen goed kende, en even later met een echtpaar dat met de Lonely Planet hun reis naar Nieuw Zeeland aan het plannen was. Er is altijd wel gespreksstof, en iedereen is altijd aardig, toch minimaal voor de duur van een kopje koffie.

Mijn wandeltour met gids begon pas om 14.00 uur dus wat zou ik dan nu eens gaan doen? Ik keek eens op internet wat er zoal aan musea in de buurt ware, en er bleek een klein astronomiemuseum vlakbij te zitten. Altijd leuk om even te kijken. Het bleek het huis te zijn waar de van oorsprong Duitse musicus en amateurastronoom William Herschel was komen wonen in 1757. Later werd hij gevolgd door zijn broer en zus, waarmee hij het huis deelde. Met name zijn zus hielp William bij zijn hobby astronomie. William maakte zelf zijn telescopen, eerst met lenzen, maar later met spiegels. Isaac Newton, die in de geschiedenis maar een klein aantal jaren vóór Herschel zat, was zijn grote voorbeeld. De doorbraak kwam, toen Herschel, geholpen door o.a. de berekeningen van zijn zus, de planeet Uranus ontdekte. Hierdoor werd hij op een gegeven moment aangesteld als hoofdastronoom van de Engelse koning, en werkte hij samen met andere astronomen in het observatorium in Greenwich. Beneden in het souterrain waren de gereedschappen waarmee William zijn spiegels maakte, wat in die tijd volledig experimenteel en ambachtelijk gebeurde. Kortom, een heel mooi klein museum, waar ik erg van genoten heb.

Een eenvoudige panini en koffie als lunch, en op een bankje tussen twee andere mensen geluisterd naar een goede straatgitarist, omgeven door hoeveelheden studenten in vol ornaat en hun families. Van de gids van de wandeltour, Ellie, vernamen we, het groepje was inmiddels samengedruppeld tussen alle drukte, dat er vandaag in de Cathedral graduations gaande waren. Deze waren de afgelopen twee jaar niet doorgegaan vanwege corona, waardoor het dit jaar meer dan dubbel zo druk was.

De walking tour ging langs diverse gebouwen en straten, met de nodige uitleg over hoe en waarom deze plek bewoond was geraakt, hoe de saga gaat over het ontdekken van de warme bronnen, hoe de Romeinen daar gebruik van maakten om er een prachtig badhuis neer te zetten(later meer daarover) en over de latere architecten en verschillende stadia en modes in de architectuur. De bekende plekken zijn behalve het plein met Cathedral en Roman Bath, de Pulteny Bridge (gebouwd door iemand die land aan de andere kant van het water had, maar niet betrokken kon zijn bij get sociale gebeuren in de rest van de stad), The Circus en Royal Crescent. allemaal erg mooi. De dame praatte erg vlug, en ik merkte dat het me soms moeite kostte haar in het verkeersgedruis te kunnen volgen. Oude oortjes, en ook gewoon best veel allemaal om op te nemen.

Royal Crescent

De tour eindigde bij Royal Crescent, en we liepen gezamenlijk terug via de kortste weg naar het Roman Baths gebouw, waar we zonder wachten met onze toegangskaartjes naar binnen konden. De gids ging niet mee, en de groep ging ieder voor zich verder. 

Het gebouw was eind 17e eeuw neergezet, als het ware over de archeologische site heen, en deels op de fundamenten. Dit maakte in eerste instantie een indruk op mij van Wat hebben ze nu gedaan, maar in tweede instantie moet ik toegeven dat het een goede manier is om iedereen kennis te laten nemen van hoe het er in de Romeinse tijd uit moet hebben gezien. De audio guide was ook beschikbaar in het Nederlands, wat ook wel weer een keer lekker is. Na de eerste omloop op het huidige straatniveau is duidelijk dat dat vier meter boven het straatniveau in de Romeinse tijd was. Er was behalve het grote zwembad, zeer veel te zien, en er is veel bewaard gebleven van de diverse baden, originele straten en zelfs de tempel van Minerva die voor het badhuis heeft gestaan. Ik ben het helemaal eens met de bewering dat als je één ding gezien moet hebben in Bath, het dit museum is.

Eenmaal weer buiten, realiseerde ik me dat ik al aardig wat uurtjes aan het rondhobbelen was geweest, en ik had trek. Ik kocht een stokbroodje kip-chorizo en ging dat in de buurt in de laatste zonnestralen op een stoeprand zitten opeten. Hiermee, bedacht ik mij, is het officieel: ik ben vandaag toerist.

Hoewel het buiten nog erg lekker was, had ik mijn portie wel gehad. Ik ging nog even in een grote supermarkt wat yoghurt en een Deens broodje voor vanavond bij de koffie halen, en pakte mijn fiets, die daar voor de deur aan een nietje stond. Tijd om de kamer op te zoeken. Geen tv op de kamer, maar met het bloggen en wat vooruitkijken naar de volgende dagen is dat geen probleem. Morgen nog een hele dag hier. Als het weer zo is als vandaag, hoor je mij niet klagen. Ik ben benieuwd wie er morgen aan het ontbijt zitten.