Ludlow - Hereford

Een ontbijt hoorde niet bij deze mooie kamer, maar de naastgelegen farmhouse had wel een ontbijt voor een redelijke prijs, dus even die kant op gelopen. Een yoghurt met cruesli combineren met een pancake met vruchten bleek tot de mogelijkheden te behoren. Dat dan nog met een goede kop koffie en een croissant om het af te leren, voor onder de 10 pond, dat vond ik zeer schappelijk. De barrekening moest ook nog voldaan worden, dus nog wat ponden (geen kilo's) lichter, kon ik me gaan omkleden. De fiets werd uit de Boardroom gehaald, opgetuigd en ik ging op weg. Op de parkeerplaats zwaaide ik nog even naar Sarah en Clive die ook op weg gingen.

Doel van vandaag: Hereford. Misschien wel bekend van het uitstekende vee dat hier gefokt wordt. Verder kende ik het ook nog niet. De route ernaartoe leek vrij veel op die van gisteren, met een verschil dat er hier wel een leuk koffietentje te vinden was. Het plaatsje Leominster had niet alleen een koffietentje, maar ook zeker vier antiekwinkels. Een daarvan was ik voordat ik het stadje binnenreed al tegengekomen, en veel van de spullen die daar buiten en binnen te vinden waren, herkende ik van tv uit de antiekshow van Drew Pritchard, zoals de groene industriële lampen, de staddle stones en haardschermen.

Net op tijd, ik was eigenlijk al weer onderweg, bedacht ik me dat ik op Google Maps gezien had dat er een fietsenmaker in het dorp zat. Dus nog heel even teruggereden en een flesje olie voor mijn ketting gehaald. Ik heb al weer bijna 500 km gereden met mijn nieuwe fiets, en de ketting kon wel wat olie gebruiken. Ook weer geregeld.

Ondanks dat het uitzicht leek op dat van gisteren, was het wel weer genieten. Af en toe fiets je dan tussen heggen op een smalle weg, en inderdaad was daar de Ford Transit die me ineens om de hoek tegemoed kwam, zoals ik me voordat ik op vakantie ging had ingebeeld. Alleen ben ik nu al zo aan het links fietsen gewend, dat ik niet hoefde te twijfelen.

Volgens mijn Garmin fietscomputer zat er maar één klim in de route, van 2%. Die was goed te doen, maar wie bepaalt eigenlijk of iets een klim is? Al denkend in mijzelf had ik bepaald dat het een klim is als ik mijn één na kleinste verzet moet gebruiken, een flinke klim als ik het kleinste moet nemen, en een toch wel zeer zware klim voor mijn omstandigheden als ik moet gaan lopen. Dus dan kom ik vandaag wel hoger uit dan Garmin, maar ik hoefde niet af te stappen.

Vlak voor Hereford kwam de zon een klein beetje door en ik dacht dat het toch wel lekker zou zijn om nog even ergens op een leuk plekje mijn banaan op te peuzelen. Zo gezegd, zo gedaan, maar toen ik in de berm ging zitten, kropen er mieren via mijn kruis omhoog... ook niet zo handig. Dan maar weer een paar meter opschuiven. Al snel ging ik weer door, want zo ydillisch (schrijf je dat zo?) was het hier ook weer niet.

De incheck ging vlekkeloos, en mijn fiets kon in het voorhalletje. De kamer was leuk en schoon met een eigen douche. Alle fietskleding ging weer mee onder de douche en antibacteriële handzeep kan ook prima om je Craft mee uit te wassen. Na zo'n tocht en een lekkere warme douche heb ik niet veel nodig om even een lekker dutje te doen. Er begint zich een patroon af te tekenen.  😀 

Daarna was het weer tijd voor wat planning. Bath is een van mijn volgende bestemmingen, en hier wil ik graag een paar dagen rondkijken. Het is ook een populaire bestemming, dus goed om wat vooruit te werken. Voor wat het waard is, Booking.com gaf aan dat hun accomodaties in Bath voor de door mij ingegeven data voor 85% vol zitten. Het is gelukt om een homestay te boeken voor drie nachten. Ziet er leuk uit, en er is een wasmachine. Over een paar dagen weten we hoe het er echt uitziet.

Inmiddels ben ik naar Hereford centrum gelopen. Het is maandagavond, en niet druk. Ik heb net bij Wetherspoon, een landelijke pub-keten iets gegeten, en ben na afloop nog even in de biertuin gaan zitten om dit af te tikken op mijn telefoon. Mijn glas is leeg, dus  ik ga maar weer eens terug. Een uitdaging met de drukke wegen om het centrum, die ik moet oversteken om weer bij het hotel te komen. De voetgangersoversteekplaatsen en voetgangersverkeerslichten lijken hier over het algemeen als een soort achteraf-update te zijn geïnstalleerd. En soms is er alleen een oversteekplaats, en hebben de auto’s wel verkeerslichten, maar zijn ze die voor de voetgangers vergeten. Wel veilig is dat rondom oversteekplaatsen hekjes geplaatst zijn, zodat je niet per ongeluk ergens oversteekt waar dat niet de bedoeling is.

Morgen door naar Chepstow, waar ik twee nachen blijf omdat ik niet zoveel dagen achterelkaar 40 à 50 km of nog iets meer wil fietsen. De rit van morgen is de langste van de drie dagen, en door een andere omgeving.

Straks eens kijken of Boris Johnson nog premier is...

Shrewsbury - Ludlow

Het zou vandaag een dagje fietsen worden, en verder niet zo veel. Even wat km’s maken naar het zuiden. De weersvooruitzichten waren niet geweldig. Op de kamer ontbeten met de gebruikelijke yoghurt, zakje granola uit het vorige hotel, banaan en een instant koffie. Nog een cracker met jam en een handje gedroogde mango en de ingepakte bullen en fiets konden in etappes de trap worden afgedragen. Nog een laatste keer naar de wc, keertje rondkijken en de deur kon dicht. Het uitchecken was hier de sleutel in het zwarte kastje gooien en de deur achter je dicht trekken. We schrijven 9.50 uur.

Inderdaad regende het licht en het was rond de 10 graden. De Craft onder het wielershirt, regenjack erover en fietsen maar. Het gebied ten zuiden van Shrewsbury, in de county Shropshire, bestaat uit heuvels en boerenland. Twee pittige klimmen zaten in de route, de 1e iets pittiger dan de 2e. Na 16 km begon de 1e, en die was niet helemaal te fietsen met bepakking. Halverwege moest ik echt mijn ademhaling en hartslag laten zakken door stil te gaan staan. Wel op een mooi punt met uitzicht, natuurlijk. Ik weet nu iets beter wat ik kan, en hoe ik de boel zo kan verdelen dat ik genoeg overhoud, en de benen niet helemaal laat verzuren. De kleine spierblessures van de eerste dagen waar ik de boel een beetje heb overbelast op mijn oude fiets, zijn helemaal verdwenen.

Het laatste stukje weg was zo steil, en het wegdek zo slecht en met een laag troep van bladeren, takjes en humus in het midden dat ik daar ben gaan lopen. Ook bovenaan volgde weer een kleine pauze. De afdaling ging met regenjack dicht om warm te blijven. En al die tijd van klimmen en dalen geen mens op de weg. Wel veel vogels, een eekhoorn en een haas.

Er zou onderweg een pub zijn, ik had speciaal nog de route omgelegd zodat ik die niet kon missen. Ik heb wel een dorpshuis gezien, waar een feest werd voorbereid, maar geen pub. Er was nog een tweede kans, maar die pub bleek helaas gesloten. Er zat dus niet veel anders op dan een reepje nemen en een extra slok water en maar door te fietsen. Het tweede klimgedeelte was gelukkig inderdaad iets milder, en vooral de wegen gladder en breder. Daar lukte het wel om de cadans erin te houden.

Vlak voor het binnenrijden van Ludlow kwam ik over een golfterrein, en even later over een terrein dat een paardenrencircuit bleek te zijn. Daar hadden ze een hoeveelheid hekken gemaakt van witte PVC afvoerpijpen waarmee een deel van de golfbaan ook als paardenrenbaan gebruikt kon worden. Grappig weer.

Het hotel restaurant was open, maar de kamer nog niet klaar. Dan maar lekker bij de verwarming een kop koffie en een fish & chips - helaas in mijn zweetkleren maar het was even niet anders. Na deze lunch kon ik wel op de kamer, en de fiets kon in een vergaderzaal. En wauw wat een mooie kamer. De mooiste en nieuwste tot nu toe. 

Die avond bleek het restaurant niet geopend te zijn. Er was echter wel een pubquiz. De manager, Jay genaamd, was ook de presentator. Hij vertelde dat er wel snacks waren, en dat er nog meer mensen interesse hadden om mee te doen, dus dat zou wel goed komen. Dus ging ik naar mijn kamer om wat later gedoucht en uitgerust naar beneden te komen. Daar werd ik door Jay gekoppeld aan het echtpaar Clive en Sarah. Zij waren ook hotelgasten, en waren een weekendje uit, eigenlijk ook om een groot straatfeest ter ere van de jubilerende koningin te ontlopen. 

Ik bestelde een chicken pasty en een Scottish egg. Een pasty is een ouderwets gerecht dat vroeger voor de mijnwerkers werd gemaakt om als lunch mee te nemen de mijn in. En een Scottish egg is een ei in een soort van gehaktbal. Eigenlijk wat ze in Groningen een eierbal noemen. Ik had al fish & chips op, dus voldoende voor de avond. Lekker lokaal biertje erbij, happy days.

Het centrale onderwerp van de quiz was ook weer het regeringsjubileum, en allerlei Britse en Commonwealth weetjes. Zo kwamen in de muziekronde allerlei volksliederen langs, en was er een bonusronde met een tijdslimiet waarin zoveel mogelijk counties van Engeland, Wales, Schotland en Noord Ierland opgeschreven moesten worden. We zaten als team lekker in de quiz, en ook qua gesprek zaten we op de goede golflengte. Clive was gepensioneerd brandweerman en Sarah kookte voor de brandweer. Zo hadden ze elkaar ontmoet. Nu deed Sarah nog catering en bakte ze cakes voor de verkoop. De tv-programma’s The Hairy Bikers en ook Salvage Hunters en natuurlijk The Crown kenden we alledrie, erg grappig. 

Erg leuk gedaan ook door de quizmaster Jay, die zelf Welshman bleek te zijn, waardoor hij enkele vragen een beetje verraadde. Iedereen had een leuk avondje. We werden 3e van 7 teams, nog heel niet slecht voor The Europeans.

En nu is het al weer laat, dus ik maak dit stukje af en dan ga ik lekker pitten. Morgen weer zo’n afstand als vandaag, maar met iets meer pauzemogelijkheden. De weersvoorspellingen zijn ook iets beter voor morgen. We gaan het zien.