Braintree - Harwich

Het laatste grote stuk! Het waren zoveel etappes dat ik zelf goed moet nadenken. Alle onderkomens beginnen in mijn hoofd een beetje door elkaar te lopen. Vanmorgen vertrokken uit Braintree bij Nicky met de herdershond. Oh ja. Ik had gerekend op veel kilometers langs de provinciale weg en dat klopte ook wel. Toch zat er een heel groot stuk tussenin dat de National Cycle Route 51 volgde via B-wegen en fietspaden, wat zorgde voor de nodige afwisseling.

De koffiestop liet lang op zich wachten. Er was een pub met een terras achter bij de parkeerplaats. Helaas hadden ze geen cake. Jammer, maar het was nog vroeg omdat ik om 9 uur al op de fiets zat. De incheck in het volgende onderkomen kon al tussen 14.00 en 15.00 uur, dus ik hoefde geen tijd te rekken vandaag. Halverwege de route kwam ik door Colchester. Dat bleek een heel leuk centrum te hebben, en ik dacht dat deze laatste dag fietsen toch niet voorbij mocht gaan zonder koffie met cake! Weer een leuke koffiezaak gevonden met een goed stuk cake, en lekker buiten gezeten, kijkend naar andere mensen.

De laatste 10 km was ik me er erg van bewust dat dit het laatste stuk was. Ik zag de Noordzee rechts van me, aan de oostelijke horizon verschijnen en ik stopte even om te kijken. Om iets voor tweeën was ik bij het onderkomen, en Pete deed de deur open. Hij deed ook de garage even later open zodat mijn fiets daar in kon. Ik vroeg hem meteen of hij morgenochtend uiterlijk om 7 uur de garagedeur voor me open kon doen, om op tijd bij de boot te kunnen zijn, en dat was geen probleem. In de garage stond een model stoomtractor. Pete had die twee jaar geleden gekocht en gedeeltelijk gedemonteerd, maar ja, te weinig tijd... Buiten stond een camper, waar duidelijk het een en ander aan bijspuitwerk aan gedaan was. Ook een klusje van Pete. Ik vroeg of hij deze zomer er mee weg ging. Ja, Devon en Cornwall, was het plan. Pete gaf me de snelle rondleiding, en moest een online meeting in. Voor mij was het douchen, lekker in de tuin mijn boterhammen opeten terwijl de konijnen aan mijn tenen snuffelen en een tukkie doen.

Om een uurtje of vier ging ik er nog even met de fiets op uit om Harwich te verkennen en ook om te kijken waar ik morgenochtend moet zijn. Harwich is ook weer verrassend leuk. Mooie uitzichten over zee en naar de overkant van de riviermonding van de Stour en de Orwell die daar samenkomen. Er is een leuke oude pier en een gerestaureerd lichtschip waar Mi Amigo 106.8 FM op stond. Dit is een bekende naam uit het piratenzendertijdperk, en het zou natuurlijk best kunnen dat dit schip ooit de piratenzender Mi Amigo gehuisvest had. Moet ik nog eens opzoeken. Ik at in iedergeval op de pier een lekker ijsje, en programmeerde de opstapplaats van Stena in mijn Garmin.

Aldaar gekomen, stond er al een Nederlandse camper, als enige op het grote terrein met stroken voor de incheckloketten. Er stonden grote borden dat auto's, motorrijders en fietsers daar allemaal naartoe moesten, dus het lijkt erop alsof ik weet waar ik zijn moet. In de Garmin het opgeslagen punt van mijn kamer opgezocht en de kortste weg bekeken. Incheck begint 7.45 en ik wil een half uur uittrekken voor het stukje fietsen, dus 7.15 wegrijden morgen. Het wordt wel iets anders inpakken, want ik wil eigenlijk alles wat ik nodig denk te hebben in het rugzakje stoppen, zodat ik de rest op de fiets kan laten zitten. We zullen zien of dat mag. Ik hoop het wel, want ik heb geen hut, de overtocht is overdag, en het scheelt een hoop gesleep.

Na deze omzwervingen weer teruggefietst naar het dorp Harwich en een restaurant uitgezocht. Eerder was ik al eens bij Wetherspoon geweest,  de kaart is goed, en ze hebben een terras dat nog in de zon lag. Er bleek een Thursday special te zijn, keus uit diverse curry's, en een biertje voor £8,50.

De laatste zonnestralen vallen nu niet meer op mij maar nog net op de schutting boven mijn hoofd. Ik kan terugkijken op een fatastich geslaagde reis, en een once-in-a-lifetime experience. Morgen op de boot zal ik in iedergeval John van de Derbyshire and Lancashire Gliding Club nog even een mailtje sturen. Zonder zijn hulp om een nieuwe fiets te kunnen kopen, had het niet zo prachtig kunnen zijn. En tijdens de reis over de Noordzee heb ik alle tijd om nog wat overpeinzingen in het laatste blog te schrijven voor ik Leonie weer vast kan houden :-)