Sheffield - Peak District - man met de hamer

Mijn hostess Beverly zei, "You can help yourself with breakfast, I don't do mornings, basically". Dus stond ik vanmorgen zelf mijn ontbijtje te maken in de keuken. Maar zo'n aardig mens! Alles kan, zelfs mijn fiets in de gang van het kleine appartement, en vanmorgen mijn tassen laten staan toen ik het Kelham Island Museum ging bezoeken.

Nu dat museum was zeker wél de moeite waard. Een mooie weergave van de opkomst, hoogtijdagen en neergang van de staalindustrie en messen- en gereedschapsfabricage. In de buurt allemaal oude industriële gebouwen die nieuwe bestemmingen hebben gekregen, en overal street art en prachtige graffiti. Niet die lelijke onleesbare shit in Nederland maar echt mooie kunst. Een lekkere cappuccino in een juppentent in de buurt en door naar de volgende bestemming.

Het fietsen in de heuvels bleek toch echt wat veel gevraagd van mens en machine. Mijn stadsfiets met 7 naafversnellingen en rollerbrakes van 6 jaar oud had het zwaar. En doordat de laagste versnelling niet laag genoeg gaat om bergje op rond te kunnen blijven trappen, moest ik toch vrij vaak gaan lopen. En niet zomaar, echt de man met de hamer en benen die nee zeggen. Ook al probeerde ik de snelheid laag te houden en diep door te ademen, op een gegeven moment stopte het gewoon. Trillende benen en verplichte rust. En bergje af piepende remmen, wat ook niet echt vertrouwen geeft.

Maar ondanks alles, keek ik wel om me heen, en zag hoe mooi het was! De stenen muurtjes, schapen en wel 50 fazanten, mooie vergezichten, dat is waar we het voor doen! Ik was vanmorgen al langs een fietsenmaker gefietst in Sheffield, maar die was dicht. En een hier dicht in de buurt, maar die had alleen mountainbikes. Toch nog even oriënteren of er ergens een beter vehikel te koop is.

De ontvangst op het zweefvliegveld van de Derbyshire and Lancashire gliding club was erg hartelijk. The lady of the house Sylvia leidde me persoonlijk rond door de voormalige boerderij die al tijden in gebruik is als clubhuis voor de vliegclub, b&b en huis voor Sylvia en haar man John. Die laatste is de technische man van de vliegclub met een imposante werkplaats. Na een douche ben ik maar eens gaan kijken bij de vliegers. Iedereen was geland en de kisten werden binnen gezet. Mezelf voorgesteld en ook hier weer allemaal vriendelijke mensen. Met een aantal daarvan een biertje gedronken, en met een kleiner aantal en twee Chinese meisjes die ook hier te gast zijn, gegeten. Weer helemaal leuk.

Morgenochtend bellen met Steve of het paragliden doorgaat qua weer en wind. Zo niet, zou ik nog kunnen switchen naar het “gewoon” zweefvliegen.