Guildford - Windsor - Marlow

Weer een redelijk gematigd maar voedzaam ontbijt op de kamer, inpakken en wegwezen richting Windsor. Het was warm, en ik dronk dus veel water onderweg. Een redelijk leuke route, deels provinciale weg, deels secundaire wegen door bos. Niet veel vermeldenswaardig, behalve toen ik richting Windsor kwam. Er was een afslag richting Ascot, en dat is de plaats waar op dit moment de paardenraces gaande zijn. Ik moest op de rotonde letterlijk tussen de Bentley’s, Range Rovers en Porches door die daar in de file stonden richting de races. En een kilometer verder richting Windsor stond een Bentley met de hele voorkant in elkaar. Oeps…

Na 25 km nog wel een pauze gehouden en mijn gebruikelijke koffie mét genomen, op een terras met mijn eerste uitzicht op de Theems. Daarna nog maar een klein stukje naar Windsor. Het eerste wat ik zag, was (waar ik later achter kwam) The Long Walk, zeg maar de oprijlaan van het kasteel, maar dan bij de achteruitgang. Wauw! Ik mocht er met de fiets niet op, ook niet aan de hand, dus ik ging door richting stadscentrum en kasteelingang. Op de gok gereden, kwam ik bij een hek, en ik dacht dat dat wel een mooie plek was om mijn fiets aan vast te zetten, om een hoekje een beetje uit het zicht. Er kwam een man naar me toe, getooid met een portofoon. Hij vroeg of ik mijn fiets niet liever in de tuin van het huis wilde zetten, net naast de poort van het park. Dan zou Security ook niet zenuwachtig hoeven worden. Dat was natuurlijk prima, zeker met de tassen er nog op, en zo gezegd zo gedaan. De man bleek even later degene te zijn die het hek voor de Royals open zou doen, toen die met hun mooie Mercedessen etc. richting de races in Ascot gingen. Aangezien het niet lang meer zou duren, heb ik daar even op gewacht. Wel grappig, maar toch ook poppenkast.

Na dat hele gebeuren snel voor de meute uitgelopen om Windsor Castle te bezoeken. Ik hoefde inderdaad niet te wachten, en ettelijke ponden lichter, kon ik naar binnen. Via de audio guide goede uitleg, en ook een welkomstwoord van Prins Charles himself. Binnen de muren kom je eerst langs de grote ronde woontoren in het midden. De koninklijke vlag hing slap naar beneden. De koningin zelf was ook deze dag niet naar de races gegaan. Tot nu toe heeft ze er sinds ze koningin is, nog maar één gemist, en dat was toen er geen publiek bij mocht vanwege corona. Misschien gaat ze alsnog op de laatste dag, net als vorig jaar.

Ik kreeg ook de andere kant van het gebouw te zien van waaruit de auto’s eerder vertrokken waren, en ook hier Royal Guards, je weet wel, met de berenmutsen. Lekker warm, maar gelukkig stond deze in de schaduw. Ik had intussen toch weer dorst gekregen. Helaas kwam er uit de kranen alleen heet water om je handen te wassen. Ik pikte er een paar kranen uit die een tijdje niet gebruikt waren, en nam toch maar een paar slokken. Later vond ik ook nog een koude kraan, veel lekkerder!

Binnen waren de gebouwen oogverblindend mooi. Een stuk was gerestaureerd na een grote brand in 1992. Als je de foto’s van die ravage ziet, is het haast niet te geloven dat ze de boel weer zo mooi hebben gekregen in een jaar of drie hard werken. Binnen mochten geen foto’s gemaakt worden, dus ik heb alleen wat sneaky shots van de plafonds. Een hoogtepunt voor mij: het harnas van Henry VIII inclusief dikke buik op een van de zalen, en de plek waar hij begraven ligt in de kapel. Bij dat laatste vertelde een vrijwilligster me dat het de bedoeling was dat hij en zijn (laatste?) vrouw in een gigantisch praalgraf terecht zouden komen. Dat kwam nooit af, waardoor zij nu nog steeds in een put onder het looppad tussen de koorzetels van de ridders en royals liggen, en het gepeupel over hen heen loopt. Een ander hoogtepunt is de algemene inrichting. Er is zoveel authentiek materiaal, prachtig gewoon. Zoals de musketten en pistolen die in patronen aan de muren gehangen zijn.

Toch wel een beetje op mijn laatste benen wandelde ik met mijn opgehaalde fiets aan de hand door Windsor en pakte de route naar Marlow bij de Theems weer op. Op het laatste stukje in Marlow bleek ik geen ontvangst te hebben op mijn mobiel,  in iedergeval geen internet. Ik kon dus Google maps niet gebruiken om naar het adres te gaan. De route in mijn Garmin liep tot het centrum. Gelukkig had ik een telefoonnummer doorgekregen, en de dochter van de hostess leidde mij in de goede richting tot ik weer ontvangst had.

Even later kon ik het zweet, straatvuil en de zonnebrand van me afspoelen. Daarna weer een restaurantje in het centrum opgezocht en nu zit ik in de tuin, waar het koeler is dan op mijn kamer. Het huis is leeg op de twee honden na; alleen een zoon en een vriend zijn iets in de schuur aan het doen en ik hoor ze praten door de openstaande schuurdeur. Mijn ontbijt voor morgen, onderweg gescoord bij een Tesco, ligt in de koelkast. Doel voor morgen is Oxford. Benieuwd wat daar allemaal te ontdekken is.