De hostess van de bnb in Manchester (soort van voorstad, zeg maar zoals Sloten bij Amsterdam) wilde £20 voor het bewaren van mijn tassen. Dat heb ik dus niet gedaan. De bedoeling was om ‘s avonds pas contact op te nemen met Ron, een oud-collega. Maar die vond het geen probleem als ik mijn tassen zolang bij hem zou stallen. Dus Rons huis werd mijn 1e doel voor vandaag.
Weer een leuke route uitgepuzzeld en op mijn gps gezet. Maar ja, Engeland zou Engeland niet zijn als er niet toevallig ineens een hek staat waar je alleen door kan als je alles van je fiets haalt, of waar je je fiets overheen moet tillen. Allemaal leuk, maar één hek was helemaal niet geschikt voor een fiets. Gelukkig was die via de naastgelegen woonwijk nog te omzeilen. Inderdaad was de route leuk, langs water (stukje van rivier de Mersey) en door een park. Ook kwam ik nog een leuke farm house shop tegen met goede cappuccino. Tassen afgedropt bij Ron, geen spat veranderd in 3-4 jaar, maar de bijpraatsessie uitgesteld tot die middag, want ik wilde naar het Science and Industry museum.
Afgezien van het stuk over de textielindustrie, wat mooi was, en de replica van “the baby computer”, vond ik het over het geheel genomen wat karig. Bij het naar buiten gaan, bleek ook dat de oorspronkelijke markthallen niet meer in gebruik waren van het museum. Dat deel van de collectie, met o.a een Concorde, was verplaatst naar het vliegveld in de buurt. Die afstand zag ik niet meer zitten om te fietsen.
Het museum ligt dicht bij het centrum van de stad. Nog een prachtig 18e eeuwse bibliotheek bezocht en een blik geworpen in de cathedral. ‘s Avonds met Ron samen een drankje (IPA) en een hapje (Indiaas-Nepalees) gedaan. Heerlijk bijgepraat en verdergegaan waar we een paar jaar geleden gebleven waren. Goed gevoel. Daarna een hotel geboekt voor morgen, en nu is het hoog tijd om de oogjes dicht te gaan doen, anders doen ze het zelf…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie! Heb je je naam eronder gezet? Groetjes Alfred